We bevinden ons inmiddels alweer bijna een maand in het nieuwe jaar. Het jaar 2021 waarvan we allemaal hoopten dat we ons zouden bevrijden van Covid en het jaar waarin we weer vrij zouden kunnen bewegen. De praktijk van vandaag is alleen een andere. De maatregelen zijn op dit moment strenger dan we in heel 2020 hebben meegemaakt. Dat is balen en doet zeer, voor iedereen op zijn eigen wijze. Ook mij raakt het. Maar het brengt me ook veel.
Ikzelf probeer veel te leren van de huidige omstandigheden. Mijn jongste zus is vorig zwaar getroffen door Covid. Na 9 maanden bevindt zij zich nog steeds in een verzorgingshuis en deze week is duidelijk geworden dat zij het verzorgingshuis ook niet meer gaat verlaten. Mijn zus van 44 jaar die woont en leeft tussen medebewoners van 80+.
Van haar leer ik de relativiteit zien van de vrijheidsbeperkingen die wij nu ervaren. Want haar vrijheid is dat zij met haar rollator van haar kamer naar het zorgrestaurant kan lopen, dertig meter verder. Dan is de energie weer op. Wat ben ik dan blij als ik na een bezoek weer naar mijn eigen huis kan lopen. Wat heb ik dan geen problemen met de avondklok.
Ook leer ik van haar om anders te kijken naar hoe ik met mijn verwachtingen en doelen in het leven omga. Want veel van haar dromen, ambities en hoop zijn in 2020 vervlogen. Zij gaan niet meer uitkomen, dat staat vast. Dat betekent dat mijn zus, haar beeld van wat het leven is, radicaal moet omgooien. Haar gedroomde reis naar haar geboorteland India en lekker stappen en shoppen met vrienden, moet plaatsmaken voor een structureel verblijf in een verzorgingshuis. Wat een bijna bovenmenselijke uitdaging is dat! Wat ik hierin van haar leer is om te koesteren wat er is en alles wat ik heb. En daarbij om veel speelser om te gaan met mijn eigen doelen en verwachtingen; als het anders gaat dan verwacht, prima dan gaat het toch anders! Ook al blijf ik ambitieus, ik word hierdoor nog wendbaarder.
Maar het belangrijkste dat ik van mijn zus leer, is het inzicht om ruimte te geven aan mijn eigen kwetsbaarheid. Want als ik mezelf toesta om te voelen wat zij voelt en om me te realiseren wat dat voor haar betekent, dan word ik intens verdrietig. En in dat verdriet voel ik ook mijn eigen kwetsbaarheid. Iets waarvan ik geleerd heb om het ‘weg te houden’ en ‘weg te stoppen’. Ik ben altijd de grote sterke broer geweest die het voor haar op kan lossen. Maar dit los ik niet op. Dat kan ik wel begrijpen, maar die onmacht raakt me diep.
Ik heb een grote ‘trukendoos’ ontwikkeld om mijn eigen kwetsbaarheid weg te houden. Mijn krachtigste truc in deze? ‘Begrijpen hoe het werkt’. Dat is wat ik automatisch doe. Cognitief snappen hoe het werkt, maar ook empathisch snappen hoe het werkt. Daar ben ik een kei in. Maar ik mag leren om mijn eigen kwetsbaarheid en verdriet meer mee te nemen. Dan blijf ik namelijk zelf meer heel. Want als ik mijn verdriet en kwetsbaarheid niet ervaar, sluit ik mijn innerlijke voelen af. En als ik mijn innerlijke voelen afsluit ben ik niet meer volledig. Dan heb ik niet meer de ruimte om mij echt af te stemmen en te verbinden met anderen. Dan ga ik teveel ‘op mijn hoofd’ en maak ik onvoldoende gebruik van mijn innerlijke weten en voelen.
Maar kwetsbaarheid biedt nog meer. Kwetsbaarheid is een belangrijke toegang tot transformatie. Door kwetsbaarheid toe te staan, geef je ruimte aan acceptatie van de werkelijkheid zoals die is, ook als deze niet leuk is. Kwetsbaarheid is een brug om los te laten waarin je ‘vastzit’ en om anders te gaan kijken naar hoe het is en hoe het zou kunnen. Juist in het ervaren van kwetsbaarheid kan het perspectief ook transformeren. Want het leven gaat niet alleen over wat we willen en over wat we in de hand hebben en controleren. Het leven gaat over hoe het is. Ongeacht of dat leuk is of juist helemaal niet. Leven gaat over niets anders dan je verhouden tot de werkelijkheid zoals die is. Om daarin de dingen te doen die jij te doen hebt.
Kwetsbaarheid is niet weggelegd voor de zielenpieten op deze wereld. Kwetsbaarheid gaat over ons allemaal. Over ons als mens, over ons als professional en over ons als leider.
Mijn leiderschapsontwikkeling in 2021 gaat dus over het meer toelaten van mijn eigen kwetsbaarheid. Waardoor ik meer ‘heel’ blijf en waardoor mijn transformatievermogen met Combo en met onze klanten nog sterker wordt. Spannend maar voor mij een belangrijke uitdaging in deze bijzondere tijd.
Met veel dank aan mijn zus.
Waar gaat jouw uitdaging over?